Ημέρα: 6 Απριλίου 2020

Προτάσεις για βιβλία στην καραντίνα! Βιβλιοκριτική από τη Δ1Προτάσεις για βιβλία στην καραντίνα! Βιβλιοκριτική από τη Δ1

6 Απριλίου 20206 Απριλίου 2020 | Δημήτρης ΛεπίδαςΔημήτρης Λεπίδας | 0 Comment | 16:54

Οι παρακάτω προτάσεις έγιναν στην ψηφιακή τάξη Edmodo από τους μαθητές της Ομάδας Δέλτα της Δ1 τάξης, όπως γράφτηκαν στα σχόλια της σχετικής ανάρτησης:

Το βιβλίο που διαβάζω είναι «Ο Ιούλιος Zέβρας».  Μου αρέσει γιατί έχει γέλιο πάρα πολύ και μικρά συννεφάκια που λένε κάποια αστεία. Πάντως δεν είναι κόμικς έχει και, μεγάλα κείμενα στο βιβλίο αλλά έχει και κάποιες εικόνες που είναι πάρα πολύ αστείες και γελάω.

Το βιβλίο που διαβάζω συνέχεια τώρα το Πάσχα είναι «Η ιστορία του Πάσχα». Μιλαει για τα Παθη του Χριστού την Μεγάλη Εβδομάδα, την Σταύρωση του και την Ανάσταση. Μου αρέσει γιατί μου θυμίζει για πιο λόγο γιορτάζουμε το Πάσχα και την Ανάσταση.Είναι πολύ ωραίο. ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

Το βιβλίο που μου αρεσει είναι «Πριν το ταξίδι» το αγόρασα φετος απο το σχολείο μας. Μιλάει για το πως φτιαξανε τνη Αργώ και πως ο Ιασονας μαζεψε τα παλικαρια του για ξεκινήσουν την αργοναυτική εκστρατεία.Μου αρέσει γιατί λέει πολλά πραγματα για την Αργώ ,τον Ιασονα και τον κένταυρο Χείρωνα.Ειναι ενδιαφέρον.

Έχω διαβάσει 2 βιβλία με τον Ιούλιο Ζέβρα και το «Μυστηριώδες νησί». Το τελευταίο το έχει γράψει ο Ιούλιος Βερν, ένας κατά τη γνώμη μου πρωτοπόρος συγγραφέας για την εποχή του. Είναι η ιστορία 5 ναυαγών που ναυάγησαν σε ένα νησί και κατάφεραν να επιβιώσουν παρ’ όλες τις δυσκολίες, Ανακάλυψαν έναν τεράστιο γρανιτένιο βράχο στον οποίο έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο και μεγάλο σπίτι. Το βιβλίο έχει αρκετή δράση και δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου. Μαθαίνεις και ευρεσιτεχνίες που έκαναν οι ναυαγοί για να ζήσουν εκεί 3 χρόνια. Μου άρεσε τόσο πολύ που τώρα ξεκίνησα να διαβάζω ένα άλλο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα που λέγεται «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα».

Το βιβλίο που μου αρέσει λέγεται “Ταξίδι στο βασίλειο της φαντασίας”. Μιλάει για τον Τζερόνιμο Στιλτον που πέρασε την χώρα των Ορκ,την λαχταριστη χώρα των γλυκών, τη διασκεδαστική χώρα των παιχνιδιών και τη λαμπερή χώρα του χρυσού για να βρει το μυστικό της ευτυχίας.

Το βιβλίο που διαβάζω λέγεται ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ του Ευγένιου Τριβιζά.Η Φρουτοπία είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία!! Στη Φρουτοπία μαθαίνω τα ταξίδια του Πικου Απίκου (στη θρυλική ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ).Τα βιβλιαρακια της Φρουτοπίας είναι 50 εγώ ομως εχώ μονο μεχρι το νουμερο 23 και κάποια ακόμη!!

Διάβασα το βιβλίο “Ο Φεγγάροκόκκος” της Βάσως Ντακουρη.Μας μιλάει για μια χρυσομυγα που της άρεσε να φεύγει από την γη τα βράδια και να ταξιδεύει
ως το φεγγάρι, για να βρίσκει χρυσόσκονη και να φορτώνει τα φτερά της.
Εκεί θα γνωρίσει έναν μικρό φεγγαροκοκκο που θα της ζητήσει να τον πάει μέχρι την γη για να δει πως ζουν εκεί.Και έτσι οι περιπέτειες του στην γη θα αρχίσουν…..


Διαβαζω ενα βιβλιο της Αλεξάνδρας Κλιαφα “Το πνευμα του λιονταριου” που ειναι συναρπαστικο, δεν το εχω τελειωσει ακομα. Περιγραφει την εποχη των παγετωνων οπου οι ανθρωποι ζουσαν κατω απο δυσκολες και εχθρικες συνθηκες.
Η δωδεκαχρονη Αλμαρ που ζει σε μια φυλη και που η μητερα της θελει να της μαθει τα μυστικα την χρηση των βοτανων για να την κανει γιατρο της φυλης.
Εκεινη ομως θελει να γινει κυνηγος και πολεμιστρια ετσι με την βοηθεια ενος αγοριο του Κιμο και την προστασια του πνευματος ενος λιονταριου θα ξεκινησει ενα δυσκολο ταξιδι…….

Το δάσος της ξύλινης ξύστρας του Κώστα Μάγου

Η ιστορία έχει έναν ήρωα, τον Τάκη. Ο παππούς του του είχε κάνει δώρο  μία ξύλινη ξύστρα. Όταν πήγε στο σχολείο άνοιξε την κασετίνα του και μύρισε η τάξη πολλή ωραία.

Τα παιδιά μύρισαν τις ξύλινες καρέκλες , τα θρανία, τον πίνακα και ότι άλλο υπήρχε που ήταν από ξύλο. Τα παιδιά όμως κατάλαβαν τελικά ότι ήταν η ξύλινη ξύστρα του Τάκη. Του ζητούσαν λοιπόν νατην μυρίσουν και αυτός με μεγάλη χαρά τους άφηνε.
Τρεις λόγοι ήταν αυτοί  που τα παιδιά ήθελαν την ξύστρα:

πρώτον, γιατί μύριζε ωραία,

δεύτερο, όταν έξυνε τα μολύβια του ο Τάκης η μύτη δεν γινόταν μυτερή αλλά στρογγυλή και τα

ξύσματα δεν τα πέταγε, αλλά τα κρατούσε σε ένα μεταλλικό κουτί και με τα ξύσματα έφτιαχνε κατασκευές,
τρίτο, όταν κουνούσε την ξύστρα ακουγόταν ένας παράξενος ήχος που δεν ήταν πάντα ο ίδιος.

Όλοι ζητούσαν την ξύστρα του Τάκη!

<<Να τη δω;>>

<<Να την μυρίσω;>>

<<Να την ξύσω;>>

<<Να την κουνήσω;>>

Η άνοιξη τέλειωνε σε λίγες μέρες  και ερχόταν το καλοκαίρι. Αυτές τις μέρες η ξύστρα του Τάκη δεν μύριζε και ήταν λυπημένος. Αλλά δεν ακουγόταν ούτε και ο ήχος! Έτσι ήταν διπλά στενοχωρημένος.

Είπαν λοιπόν οι φίλοι του : <<Πού είναι η ξύστρα σου;>>

Και απαντά: << Κάτι έπαθε!>>

Κάποιοι συμμαθητές ήταν στενοχωρημένοι, κάποιοι όμως ήταν και χαρούμενοι, γιατί θα είναι σαν τις άλλες ξύστρες τώρα πια, δεν θα είναι τίποτα το ξεχωριστό.
Όταν τέλειωναν τα μαθήματα κάθε μέρα μετά το σχολείο ο Τάκης πήγαινε στο δάσος για να μυρίσει τη μυρωδιά που έμοιαζε με αυτή της ξύστρας του και κάποιες φορές έπαιρνε μαζί και τις εργασίες του σχολείου για να τις κάνει εκεί στο δάσος.

Την επόμενη μέρα η ξύστρα έκανε έναν ήχο επειδή ο Τάκης την κούνησε. Έτσι κατάλαβε ότι το δάσος που πήγαινε και διάβαζε  πήρε φωτιά. Κάλεσε μαζί με τους συμμαθητές του τους πυροσβέστες και έτσι έσβησαν τη φωτιά και σώθηκε το δάσος.

Το βιβλίο μου άρεσε πολύ γιατί εξαιτίας της ξύστρας τα παιδιά ήρθαν κοντά στη φύση και αγάπησαν και αυτά το δάσος.
Όταν πέρασε λίγος καιρός έδωσαν και σε κάθε δέντρο από ένα όνομα που το έκανε ξεχωριστό και αυτό μου άρεσε πολύ. Επίσης, μου άρεσε ένα παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά και το έλεγαν κεδρομηλοπόλεμο.

Αυτές τις μέρες που δεν έχουμε σχολείο λόγω κορονοϊού, διάβασα τρία κόμικς Αστερίξ και Οβελίξ και ένα βιβλίο της Αργυρώς Πιπίνη με τίτλο «Ο Ευγένιος και ο ιερός πάπυρος». Το βιβλίο είναι το ημερολόγιο που έγραψε ένας γάτος που λέγεται Ευγένιος, για το πώς βοήθησε ένας ιερός πάπυρος με το μυστικό της μακροζωίας. Το βιβλίο αυτό μου άρεσε γιατί έχω κι εγώ έναν γάτο και όταν το διάβαζα φανταζόμουν ότι τις περιπέτειες του Ευγένιου μέχρι να βρεθεί ο πάπυρος τις ζούσε ο γάτος μου κι ότι εγώ ήμουν ο ντετέκτιβ που βοηθούσα τον γάτο! Ακόμα μου άρεσε πολύ το τέλος του βιβλίου γιατί μας λέει την ηλικία του Ευγένιου που δεν μπορεί κανείς να την φανταστεί

ΔΕΙΤΕ ΤΟΔΕΙΤΕ ΤΟ

Προτείνουμε να δείτε την πολυβραβευμένη ταινία «ο Ψύλλος»Προτείνουμε να δείτε την πολυβραβευμένη ταινία «ο Ψύλλος»

6 Απριλίου 20206 Απριλίου 2020 | Δημήτρης ΛεπίδαςΔημήτρης Λεπίδας | 0 Comment | 02:43


8o

Για να χαλαρώσουμε λίγο και να βρούμε ενδιαφέροντα παιδαγωγικά νοήματα προτείνουμε αξιόλογες ταινίες για μικρούς και μεγάλους. Ξεκινήσαμε με την πολυβραβευμένη ταινία «ο Ψύλλος» που αξίζει να τη δείτε με την οικογένεια σας. Μπορείτε να τη σχολιάσετε στο κάτω μέρος της ανάρτησης και απευθυνόμαστε σε όλους τους μαθητές του σχολείου.
Η παρακάτω «κριτική» της ταινίας έγινε στην ψηφιακή τάξη Edmodo από τους μαθητές της Ομάδας Δέλτα της Δ1 τάξης, όπως γράφτηκε στα σχόλια της σχετικής ανάρτησης:

Προτείνω να δείτε την πολυβραβευμένη ταινία, « ο Ψύλλος» με θέμα τις προσπαθείες ενός μικρού παιδιού σε ένα μικρό ορεινό χωριό να εκδώσει τη δική του εφημερίδα. Να, κάτι σαν το περιοδικό μας… Πάρτε ιδέες και έμπνευση… Ακολουθεί συζήτηση στα σχόλια αφού τη δείτε.

Με εντυπωσίασε το περιβάλλον. Μου θύμισε τα παλιά χρόνια όπως μου τα λέει ο μπαμπάς μου από τη ζωή στο χωριό του. Ακόμα το αγοράκι κατάφερε παρόλες τις δυσκολίες να εκδώσει τις εφημεριδούλες του και αυτές να φτάσουν πολύ μακριά. Ήταν ο μικρότερος εφημεριδοπώλης στον κόσμο και μάλιστα με χειρόγραφες σελίδες. Μου άρεσε η επιμονή του σε αυτό που ήθελε να κάνει.

Μας άρεσε πάρα πολύ η ταινία.Περισσότερο βεβαια το γεγονός ότι ο Ψύλλος(ο Ηλίας) παρά τις δυσκολίες που είχε μπροστά του,όπως το ότι τον κορόιδευαν οι μεγάλοι ακόμα κι ο χωροφύλακας κι ο δάσκαλός του ,αυτός κατάφερε να γίνει ο πιο μικρός σε ηλικία δημοσιογράφος.Ο μόνος του φίλος ήταν ο Γαλαξίας ο οποίος ήταν ο μόνος που πίστευε ότι ο Ψύλλος θα γίνει μια μέρα μεγάλος δημοσιογράφος και φυσικά τον βοήθησε δίνοντάς του δύναμη και κουράγιο.Γι αυτό όλοι μας πρέπει να προσπαθούμε για το καλυτερο όσο κι αν μερικοί μας βάζουν εμπόδια. Γιατί όλοι αξίζουμε το καλύτερο.Όπως σήμερα οι γιατροί που προσπαθούν να μας σώσουν από τον κορωνοϊό κι ορισμένοι επειδή δε μενουν σπίτι τους βάζουν εμπόδια,όμως αυτοί συνεχίζουν όπως ο Ψύλλος ν’αγωνίζονται και στο τέλος θα τα καταφέρουν.Γιατί το καλό πάντα νικάει.

Μου αρεσε πηρα μια γευση απο το σχολειο του παλιού καιρού μπλέ ποδιές που φορούσαν τα κορίτσια ενώ τώρα φοράμε ότι θέλουμε.Α! και οι δάσκαλοι ήταν πάρα πολύ αυστηροί και είχαν βέργες ενώ στη σημερινή εποχή δεν έχουνε βέργες και δεν είναι πολύ αυστηροί.

Ωραία ταινία κύριε.Μου άρεσε το μέρος που ο Ηλίας αντιμετωπίστηκε σκωπτικά από τους περισσότερους συγχωριανούς του ο ίδιος όμως ονειρεύεται να ταξιδέψει.

Ο «ψύλλος» ηταν πολύ ωραία ταινία και με εντυπωσίασε που ήταν το πρώτο παιδί στον κόσμο που έγραψε εφημερίδα και την έδωσε σε όλη την Ελλάδα.Μου άρεσε πολύ τα σκηνικά γιατί ήταν σε ένα χωριό έδειχνε αργαλειούς κανάτες πρόβατα ότι έχει ένα χωριό. Το παιδί νόμιζε ότι η εφημερίδα του δεν πουλούσε πολύ ώσπου μία μέρα ηρθε μία δημοσιογράφος στο χωριό και του είπε ότι η εφημερίδα του είναι η καλύτερη στον κόσμο. Ο ψυλός μοιάζει περίπου με την δικιά μας ιστορία που θέλουμε να φτιάξουμε το περιοδικό και να το πουλήσουμε στο Βόλο.

Την ταινία την είδαμε οικογενειακώς και ήταν πρωτότυπη, χαλαρωτική και συγκινητική.Μας θύμισε το δικό μας χωριό την Παππά. Το επιθυμησαμε ειδικά τώρα που δεν μπορούμε να το επισκεφτούμε λόγω των πολύ αυστηρων μέτρων. Ο Ηλίας είναι ένα δώδεκαχρονο αγόρι που θέλει όμως να τον φωνάζουν Ψύλλο έχει ένα όνειρο. Ειναι αυτοδίδακτος δημοσιογράφος και θέλει να εκδώσει την δική του εφημερίδα τον “ΨΥΛΛΟ”. Τo bullying όμως και η περιφρονηση που δέχεται τον αναγκάζουν να εξαφανιστεί. Ομως θα τον ανακαλύψει μια δημοσιογράφος που έρχεται από την πόλη και όλα θα αλλάξουν. Μερικοί από αγάπη και άλλοι από συμφέρον,θα παραδεχτούν ότι ο Ηλίας πρέπει να κάνει αυτό που είχε βάλει ως στόχο. Μας έκανε και τις δυο εντύπωση , πώς ένα δώδεκαχρονο αγόρι πήρε την απόφαση να φύγει μακριά από το χωριό του για να πραγματοποιήσει τον σκοπό του. Έτσι και σήμερα πρέπει όλοι οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι να κυνηγούν τα όνειρα τους.Ας υπάρχουν εμπόδια ,αν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που πιστεύουν σε εμάς όπως στην περίπτωση του Ηλία που είχε κοντά του, τον φίλο του τον γέρο Γαλαξία και την μικρή Κρινιω όλα μετά είναι εύκολα. Τελικά αν δεν πιστέψεις στα όνειρα σου και δεν προσπαθείς δεν θα καταφέρεις στην ζωή σου τίποτα !!!!!

Η ταινία ο «Ο Ψύλλος» ήταν πάρα πολύ καλή. Αργήσαμε να την δούμε αλλά την είδα μαζί με τον πατέρα μου. Μου άρεσαν πάρα πολλές σκηνές του έργου, αλλά πολύ περισσότερο μου άρεσε, όταν ο Ηλίας μπήκε μέσα στην τάξη και πέταξε τα καβούρια μέσα. Ήθελε πολύ θάρρος από την πλευρά του για να το κάνει. Ο Ηλίας ήταν ένα μικρό παιδί, μεγαλύτερο από μένα, που ζούσε σε ένα μικρό φτωχικό χωριό. Ήταν πεισματάρης και με όνειρα. Είχε τον δικό του τρόπο να εκδίδει την εφημερίδα του, που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα. Όσο για τους υπολοίπους στο χωρίο, το κορόιδευαν όλοι, μέχρι την στιγμή που ήρθε η δημοσιογράφος, στο χωριό, από την Αθήνα. Αλλά ο Ηλίας την τελευταία στιγμή τους έκανε αυτός κορόιδο, με την ζωγραφιά προς το τέλος που τους έκανε. Εκείνος θα παραμείνει πιστός στους στόχους και τις επιθυμίες του.

Η ταινία μιλάει για ένα 12χρονο παιδί, τον Ηλία, που εκδίδει απ’ όταν ήταν 8 χρονών μία χειρόγραφη εφημερίδα με το όνομα «Ψύλλος» και τη στέλνει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως όλοι είναι εναντίον του και τον κοροϊδεύουν φωνάζοντάς τον «ψύλλο» εκτός από τον Γαλαξία, έναν μεγάλο κύριο που ξέρει τα πάντα για τους αστερισμούς και ζει μόνος του έξω από το χωριό, και την Κρινιώ, μία συμμαθήτριά του. Ο Ηλίας όμως δεν παραιτήθηκε από το όνειρό του, που ήταν να δει ένα τυπογραφείο από κοντά και κάποια στιγμή να φτιάξει τη δικιά του εφημερίδα. Μου άρεσαν πάρα πολλά σημεία σε αυτή την ταινία. Μου άρεσε που είδα πώς ήταν τα σχολεία πριν πολλά χρόνια με τα παιδιά να φοράν ποδιές και να παίζουν μακριά γαϊδούρα στην αυλή, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου που ο δάσκαλος χτυπούσε τους μαθητές. Μου άρεσε που είδα πώς ζούσαν οι άνθρωποι στα χωριά με τα μικρά σπίτια, τους χωματόδρομους, πώς ύφαιναν και έπλεναν οι γυναίκες τα ρούχα. Αυτό που μου άρεσε όμως πιο πολύ ήταν που όταν νόμιζα πως τα όνειρα του Ηλία δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ, πήγε η δημοσιογράφος από την Αθήνα στο χωριό, είπε σε όλους ότι ο «Ψύλλος» είναι η καλύτερη εφημερίδα στον κόσμο και άλλαξαν όλα. Μαζί και η συμπεριφορά των συγχωριανών του που άρχισαν να του φέρονται καλά μπροστά στη δημοσιογράφο για να γράψει εκείνη καλά λόγια και να πηγαίνουν τουρίστες στο χωριό. Ο Ηλίας όμως δεν ήθελε την ψεύτικη καλοσύνη τους. Συνέχισε να εκδίδει τον «Ψύλλο» και όταν τελείωσαν τα σχολεία έφυγε από το χωριό, είδε από κοντά ένα τυπογραφείο και άρχισε το ταξίδι προς το όνειρό του. Γι΄ αυτό θα πρέπει όλοι μας να είμαστε επίμονοι όπως ο Ηλίας και να μην παραιτούμαστε από τα όνειρά μας μέχρι να τα κάνουμε πραγματικότητα!

Από την ταινία ο “Ψύλλος” μου άρεσε: ‌ 1. η ομορφιά του ορεινού χωριού Διάσσελα που βρίσκεται στο Νομό Ηλίειας, και όπου γυρίστηκε η ταινία ¨ο Ψύλλος¨. 2. Η πέτρινη βρύση του χώριού, την οποία επισκέπτονταν ο Ηλίας όταν ήταν στεναχωρημένος ή προβληματισμένος. 3. Η σκηνή όπου τα παιδιά του χωριού, είναι στο προαύλιο του σχολείου και παίζουν ποδόσφαιρο, “μακριά γαϊδάρα”, “σχοινάκι” και “γύρω-γύρω όλοι”. 4. Η στιγμή όπου ο Ηλίας με την συμμαθήτρια του την Κρινιώ, επισκέφθηκαν για πρώτη φορά την θάλασσα και παίζανε οι δύο τους με τα κύματα. 5. Η σκηνή της ταινίας, όπου ο Ηλίας είπε στους γονείς του πως θα φύγει για τον Πύργο. Τότε η μαμά του Ηλία έβαλε τα κλάματα και του είπε: ” Ότι και να κάνεις, να έχεις την ευχή μου…” 6. Στο τέλος της ταινίας όπου πριν φύγει ο Ηλίας για την Αθήνα, είπε στην Κρινιώ: “Κρινιώ όταν μεγαλώσουμε, θες να παντρευτούμε;” Και η Κρινιώ του απάντησε: “Τι χαζός που είσαι…, δεν το χες καταλαβεί πως θέλω…” ‌ Θα χαρακτήριζα τον Ηλία ως ψύχραιμο παιδί που δεν υπάκουγε στις συμβουλές των γονιών του και του δασκάλου του, διότι αγαπούσε πολύ την εφημερίδα του τον “Ψύλλο”. Την μητέρα του Ηλία, την Παρασκευή, θα την χαρακτηρίζα ότι ήταν πολύ καλή με τον γιο της, τον αγαπούσε και τον υποστήριζε για την ασχολία του με την εφημερίδα. Ο πατέρας του Ηλία, ο Ανάστος, ήταν αντίθετος με το να ασχολείται ο γιος του με την εφημερίδα, γιατί δεν τον βοηθούσε στα χωράφια και επειδή δεν διάβαζε τα μαθήματα του. Ο “Γαλαξίας” ήταν πολύ καλός με τον Ηλία, πίστευε στην προσπάθεια που έκανε για την εφημερίδα του, άλλα δυστυχώς όλοι στο χωριό τον θεωρούσανε τρελλό. Η Κρινιώ συμπαθούσε τον Ηλία, τον βοηθούσε στις δύσκολες στιγμές, ήταν πολύ έξυπνη και όμορφη και τον αγαπούσε αθώα. Ο δάσκαλος του χωριού ήταν αυστηρός με τον Ηλία και δεν του άρεσε η ιδέα να ασχολείται με τον “Ψύλλο”, διότι αργούσε το πρωί στο σχολείο και ήταν μέτριος μαθητής. ‌ Ήταν μια πολύ όμορφη ταινία, την οποία θα ξαναέβλεπα ευχαρίστως.

Κριτική για την ταινία << Ο Ψύλλος>> του Μιχαήλ Άγγελου Ρίζου ‌ Είδα την ταινία <<ο Ψύλλος>> πριν λίγες μέρες και μου άρεσε πολύ γιατί περιγράφει τη ζωή ενός παιδιού, του Ηλία, που ήταν λίγο μεγαλύτερο από εμάς και που ήθελε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ο δάσκαλός του ήταν πολύ αυστηρός γιατί τους έβγαζε έξω από την τάξη και κάποιες φορές τους χτύπαγε. ‌ Το όνειρό του ήταν να εκδώσει τη δικιά του εφημερίδα, τον Ψύλλο. Στη μητέρα και στον πατέρα του έλεγε ότι ήθελε κιόλας να τον φωνάζουν Ψύλλο! Μου έκανε εντύπωση το ότι πήγαινε να μείνει σε άλλα σπίτια γιατί δεν ήθελε να τον βρίσκουν, έμενε εκεί για μία μέρα και δεν ήθελε να αποσπάται η προσοχή του. Ήταν πολύ θαρραλέος, αποφασιστικός, επίμονος και ήθελε να κάνει πάντα αυτό που σκεφτόταν. ‌ Το τέλος της ταινίας είναι πολύ απλό με τον Ψύλλο να κάνει πρόταση γάμου στη συμμαθήτριά του και αυτή να δέχεται, αφού τον συμπαθούσε και τον στήριζε πάντα. Τέλος καλό και χαρούμενο γιατί στη ζωή πρέπει πέρα από την επαγγελματική επιτυχία να φροντίζουμε και για την οικογενειακή ευτυχία. Δε συμφωνείτε;

ΔΕΙΤΕ ΤΟΔΕΙΤΕ ΤΟ